Gisteren in de Spits  (blz. 2) een recensie gelezen over de documentaire “The Sunny side of sex”. Wat bij mij binnenkwam was de opmerking over de impact van reclame. In Cuba is reclame wettelijk verboden. Maar Cubaanse vrouwen blijken een veel groter zelfvertrouwen te hebben dan vrouwen in het Westen. Cubaanse vrouwen zijn namelijk veel meer tevreden met hun lijf. Citaat uit het artikel: “Die Cubaanse vrouwen leggen een verband tussen de afwezigheid van de commercie en (dat) zelfvertrouwen”.

Eigenlijk is dat een schokkende boodschap. Het betekent dat de reclame het zelfvertrouwen van mensen ondermijnt. Om toch zelfvertrouwen te krijgen wordt het aangeboden product gekocht, dat is het doel van de reclame. Wie nog denkt dat reclame tot doel heeft om mensen gelukkiger te maken: ’think again’. Zelfvertrouwen komt door tevredenheid over wie en wat je bent en is dus direct gekoppeld aan het geluk van mensen. We worden door reclame dus bewust ontevreden, ongelukkig gemaakt.

Als we dat omkeren is de conclusie: zonder reclame hebben mensen meer zelfvertrouwen en zijn gelukkiger. Kunnen we reclame daarom niet gewoon afschaffen? Dan kunnen al die reclamemensen in de zorg en het onderwijs gaan werken, waar er wel een positief verband is tussen het werk dat je doet en tevredenheid, geluk, dankbaarheid bij degenen voor wie je het doet.

Ben ik de enige die wel eens zo denkt?

Voor de duidelijkheid: ook de reclame-consument heeft natuurlijk een eigen verantwoordelijkheid.