Gisteren de koude ochtend ‘getrotseerd’ om winterfoto’s te maken in de Weerribben. Toen ik aankwam scheen de lage zon, wat warm licht beloofde, maar 10 minuten later trok lage bewolking over, die de hele wandeling (zelfs de hele dag, een ijsdag) gebleven is. Dus verwachtingen bijgesteld: foto’s van mist en rijp, in sombere en wat diffuse context.
Riet in de zon
Kijk, daar gaat de zon
Wigwams in een riet veld: klaar om te binde
Stilleven met rietbindmachine (heet dat zo?)
Een laan met lichte en donkere stammen
De katjes die uitbotten omgeven door rijp
Een braamstruik, de doorns goed herkenbaar, met aangroei van kristallen tegen de wind in
Berijpte takken
Een berijpte en onder het gewicht hangende rietpluim
Prikkeldraad is nog kouder met rijp erop
Grappig stel geknotte wilgen
Close up van een bloem met rijp
Een molen in de mist
Het bruggetje in het Kooibomenpad
Spinnenweb met rijp
Rietschoven
Laagwater en berijpt gewas
Zoekend naar een manier om uiting te geven kwam ik volgend gedicht tegen, dat me erg aansprak:

Rijp…
Rijp is sereen,
Rijp is alleen,
Een wondermooie verandering.
Rijp is rust en stilte,
Groei van water, kou en kilte.
Hoe wondermooi is deze groei ontstaan,
Er kleven overal kristallen aan.
Een pracht van schittering,
Zo veranderd elke boom, blad, bloem ja ieder ding.
Als de zon zich komt melden,
Zie je sprookjes velden.
Takken, bloemen de fijnste spinnen draden,
Zijn met kristallen overladen.
Hoe groot en wonderbaar,
Is deze Kunstenaar!
Wil Bouwman

Link naar de site waar ik dit gedicht vond.