Wandelen in de Lentetuin
Deel drie van de lentetuin! Deel één vind je hier en deel twee hier. Omdat het veel meer foto’s werden dan verwacht, heb ik de fotoserie in drie afleveringen verdeeld. We gaan verder waar we gebleven waren: aalbessen.
Aalbessen
Waarschijnlijk in het eerst of tweede jaar als een plant gekocht. De leuke herinnering hierbij is onze jongste zoom die, drie turven hoog, ontdekte dat hij zelf besjes kon plukken en opeten.
Kaardebol
Op verschillende plekken laat ik de grote kaardebol staan. Deze is uit zichzelf gekomen en lijkt op een distel, maar is het niet, begreep ik. Een grappig detail is dat de bol in het midden begint met bloeien en dat de bloei zich dan ringvormig naar boven en beneden verplaatst. Gedroogd is de plant zeer stekelig, op een interessante manier. Soms kweek ik deze zelfs eerst apart op, dan wordt de plant groter en kan ik de plaats in de tuin zelf kiezen. Op dit moment begint de plant net de hoogte in te gaan. Hij kan zo’n twee meter hoog worden, hij heeft nog een eindje te gaan…
Papaver
Nog net niet in knop, maar qua ‘aaibaar’ blad wel op zijn hoogtepunt: de papaver. We hebben de rode en roze versie. Indrukwekkend hieraan is de uitbundige kleur van de bloem en de snelheid waarmee de grote zaaddoos zich ontwikkelt, met duizenden zaadjes (die bij bepaalde ondersoorten gedroogd als maanzaad bekend zijn).
Lavendel uit eigen kweek
Eigenlijk was ik altijd bezig met zaadjes voor vermenigvuldigen, maar pas onlangs ontdekte ik dat stekken veel gemakkelijker is. Zoals met deze lavendel, die veel insecten trekt. Het snoeien is belangrijk omdat er alleen blaadjes zitten aan het ‘nieuwe’ hout en de onderkant kaal kan worden. Maar dat gaat redelijk goed.
De floxen van mijn vader
Toen mijn vader wist dat hij ziek was, en mijn ouders gingen verhuizen, heb ik een deel van hun floxen overgenomen. Mijn vader is inmiddels meer dan 20 jaar geleden overleden, maar de floxen doen het nog steeds en zijn regelmatig een herinnering aan hem. Het is nog steeds wel zoeken hoe ze zich het beste ontwikkelen. Ik heb ze nu in rijtjes staan en lijkt iets beter te gaan. Het lijkt erop dat ze steun van elkaar nodig hebben, dicht bij elkaar doen ze het beter.
Lelietje-van-dalen
Een plant die ik ook van mijn vader heb, maar inmiddels op eigen initiatief twee stroken tuin in beslag neemt, is het lelietje-van-dalen. Een waardige bewoner van de lentetuin. Die heeft een lekkere geur die je soms al op grote afstand kunt waarnemen. De geur van een paar bloemen in een vaasje doen het hele huis geuren, op zo’n manier dat mijn vrouw vroeg of het ook minder kon. Ik lees in Wikipedia dat in Frankrijk en België kinderen op 1 mei lelietjes-van-dalen kopen voor hun moeder en oma. Grappig, ik schrijf dit toevallig op Moederdag!
Sneeuwballenstruik
Een ander geurwonder is de sneeuwbal, die de officiële naam Viburnum heeft. Een grote struik, waar de bloemen aan het einde van de takken zitten. Het heeft daarmee inderdaad wel iets van een sneeuwbal. Dit jaar bloeide deze vrij vroeg. In de tijd dat we in de meivakantie naar Oostenrijk op vakantie gingen, was het vaak frustrerend dat we de bloei – die vaak precies in die week viel – net misten, dit jaar was het twee weken eerder.
Gele klaproos
Nog zo’n onkruid dat we soms laten staan: gele klaprozen. Vooral als je de uitgebloeide zaaddozen verwijdert komen er veel opvallend geel gekleurde bloemen. Verwondering helemaal gratis en voor niets. Ook echte insectentrekkers, overigens.
Lupine
Deze lupine is gekweekt uit zaad vanuit een enorm lupineveld in Oostenrijk. Het was een beetje een worsteling omdat ik eerst in een pot wilde kweken, wat niet meeviel en later in de volle grond had de plant veel last van slakken. Maar nu, in het derde jaar, gaat het de goede kant op.
Prikneus
Dat is serieus de naam van een plant. Kijk maar. Deze is ook een keer uit zichzelf gekomen en heb ik sindsdien ook uitgezaaid. Het is vooral de naam die grappig is, maar hij bloeit ook mooi lang. Hier de plant die nog moet gaan groeien om te bloeien.
Dit is de laatste aflevering van de lentetuin. Hierna komen er weer fotoverslagen van lentewandelingen. Te beginnen met 6 Poelen bij Oude Willem, een route die ik heb mogen maken en die door de Mooiste Routes tot route van het jaar 2022 is gekozen. Leuk hè? Volgende keer meer.
Recente reacties