Prestatiemeting is een overgewaardeerd principe.

Ik kom hierop naar aanleiding van het verkorte artikel in Sigma (nr. 5, okt 2011) van Mark Pen met bovenstaande titel. Zie ook deze link.

Waarom is prestatiemeting overgewaardeerd? Omdat het lijkt te impliceren dat prestaties meetbaar zijn. Maar niet alle prestaties zijn meetbaar, en de meetbare prestaties zijn bepaald niet altijd de belangrijkste prestaties. Het artikel van Pen gaat in op een onderzoek van de outputfinanciering in de academische wereld en daaruit worden duidelijk conclusies getrokken. In mijn woorden:

  • Prestatiemeting heeft vooral waarde als het symbolisch blijft, omdat er veel compenserende mechanismen in werking treden als aan de meting teveel consequenties worden verbonden. Die compenserende mechanismen halen het oorspronkelijk doel onderuit. Maar die symbolische waarde is wel degelijk belangrijk.
  • Prestatiemeting heeft maar weinig invloed op de groei van transparantie
  • Prestatiemeting draagt maar weinig bij ter stimulering van rationele besluitvorming
  • Prestatiemeting als het totaal van het ter beschikking staande budget vaststaat, leidt tot een ‘ratrace’ en tot ‘prestatieinflatie.

Het zijn conclusies die volgens mij veel breder geldig zijn dan alleen de outputfinanciering van academisch onderzoek. Een leuke uitdaging voor ons kwaliteitskundigen om resultaatgerichtheid na te streven zonder in de bewaking daarvan mechanismen op te wekken die de doelen ervan tegenwerken!

Aad