Ik mag betrokken zijn bij de organisatie van het komende NNK Wintercamp. Het concept thema is passie. Een onderwerp dat op het eerste gezicht niet zo makkelijk lijkt, maar als je erbij stil staat veel betekenis krijgt. In een bijdrage heb ik dat ongeveer als volgt verwoord, gerelateerd aan kwaliteit:
Passie betekent voor mij: voor een hoger doel dan alleen je eigen behoeften. Iets waarin ‘ik’ geloof, en dat ‘mijn eigen’ wereldje ontstijgt. Het van harte betrokken zijn bij ontwikkelingen ten gunste van de samenleving als geheel. De wereld een stukje beter maken. Of een organisatie. Dat soort dingen. Gepassioneerd betekent ook een beetje ‘verliefd’ zijn op een onderwerp, iets waarvoor je meer doet dan algemeen redelijk/normaal wordt gevonden. Het heeft met excellence te maken van je intenties. Maar het betekent ook ‘lijden’, jezelf ondergeschikt maken aan dat hogere doel, ondersteunend zijn. En het maakt ook dat teleurstellingen nog veel harder binnenkomen, je wordt er dus ook kwetsbaar van.
Passie gaat over de manier waarop iemand (een persoon, mens) erin staat. Passie is dus niet resultaatgericht (dingen), meer inspanningsgericht (mensen). Je kunt heel gepassioneerd met iets bezig zijn dat mislukt. Doet dan ook wel meer pijn, dan als dat je het zonder passie doet.
Overigens, robots zijn nooit gepassioneerd, maar wel resultaatgericht. Passie is geen garantie voor succes.
Passie zou dus iets te maken moeten hebben met hoe we onze menselijk eigenschappen inzetten voor onze eigen activiteiten. Wat maakt dat er passie ontstaat? Kun je passie ‘opbrengen’, of komt het vanzelf, c.q. wordt het je geschonken?
Een aparte insteek is hoe passie zich verhoudt tot een controlerende rol, als bewaker van een kwaliteitssysteem.
Is natuurlijk allemaal heel subjectief. De gedachte die dan bij mij opkomt is hoeveel ideeën er wel niet mogelijk zijn over passie?
Reacties zijn welkom, die kunnen ons ook verder helpen in het ontwikkelen van het thema.
Dag Louis, bedankt voor je reactie! Ik zou nog willen aanvullen dat ‘passie’ in het lijdensverhaal (Matthäus Passion, de Passiespelen) voor mij vooral betrekking heeft op Jezus die het ervoor over had om te lijden, te sterven en bovenal het door God verlaten worden, opdat mensen niets meer in de weg zou staan om tot God te komen. Dat is voor mij toch wel een positieve passie, de ‘liefdevolle compassie’ die jij noemt!
Groet, Aad
PS. Spinoza moet ik nog lezen ;-).
Dag Aad, een reactie vanuit een onverwachte hoek. Ik zag je post op LinkedIn en bezocht deze blog. Inderdaad zijn passies van oorsprong zelfs ‘negatief’ maar gebruiken we hetbtegenwoordig positief. Als woord althans. De passiones, zie ook de Mattheus passion hebben betrekking op het lijden. En Spinoza behandelt de passies en hartstochten als mentale aandoeningen die door de emoties aangewakkerd worden. Andere begrippen die in jouw verband een rol,spelen – als ik je bedoelingen zo inschat je tenminste – bezieling, betrokkkenheid (engagement) en liefdevolle compassie met al wat is. Misschien kan je er wat mee, groet, Louis
Hoi Janneke,
Bedankt voor je reactie!
Ja, je hebt natuurlijk gelijk. Met passie kun je heel wat negatieve dingen bewerkstelligen. De beelden uit het Midden Oosten zijn deze dagen daar een duidelijk voorbeeld van. Passie te over en een hoop onheil die daar een direct gevolg van is.
Ik hoop dat we het in januari vooral over de positieve kanten zullen hebben: hoe kunnen we de energie gebruiken om ‘op te bouwen’, duurzaam creatief te zijn. Maar misschien is aandacht voor de valkuilen van passie ook wel een goed idee…
Groet,
Aad
Hallo Aad,
Ik herken wat je schrijft! Mijn vraag is wel of passie altijd positief en/ of helpend is. Ik denk dat je ook (onbedoeld) dingen stuk kan maken met of vanuit passie.
Ik ben benieuwd en krijg nu al zin in Januari.
Groet Janneke