Leven after midnight (courtesy Eddie Obeng) betekent dat veranderingen alleen maar sneller gaan en dat mensen dat niet kunnen bijhouden. Onze snelheid van leren kan geen gelijke pas meer houden met de veranderingen. Een ietwat deprimerend vooruitzicht, die emoties en vragen oproept.

Emoties

Emoties als zorg, verontrusting en angst zijn logisch en begrijpelijk want after midnight impliceert dat we het ‘straks’ niet meer in de hand hebben. Althans, voor zover er nog sprake is van ‘straks’. Wie het nieuws van verschillende kanten leest weet dat we ook nu al niet echt in staat zijn de boel in de hand te houden.

Niet meer onder controle

After midnight roept ook veel vragen op: Als ‘control’ niet meer mogelijk is, hoe kunnen we dan bijsturen? Als ‘vertrouwen’ het nieuwe modewoord is, moeten we er dan ook van uitgaan dat iedereen te vertrouwen is? Het spreekwoord “Vertrouwen geven is vertrouwen krijgen” gaat in veel gevallen niet op. Vrijwel iedereen stelt (als puntje bij paaltje komt) eigen belang vóór het belang van anderen. Als we gaan ‘loslaten’ en onze weg gaan zoeken in een ‘onvoorspelbare’ toekomst, als we gaan ‘experimenteren‘ en ‘improviseren’, wat zijn dan de tactieken, mechanismen, gedragingen die ontsporing kunnen voorkomen? Of moeten we leren ontsporingen als onvermijdelijk te zien? Of moeten we ‘ontsporing’ herdefiniëren?

Er komt nog meer

After midnight is het thema voor het komende Wintercamp van het NNK/DAQ. Ik hoop in de aanloop naar dat Wintercamp het element van after midnight van verschillende kanten en in verschillende verschijningsvormen te belichten.