Winter Wandeling Diever

Gisteren besloten om nog anderhalve dag vrij te nemen, nog een beetje bijkomen van de kerstvakantie met familie. Omdat het vandaag fantastisch mooi weer werd (wolkenloze ochtend, rijp op de velden) ben ik gaan wandelen in de bossen bij Diever. Dus: camera mee, naar de parkeerplaats aan de Bosweg en kijken wat ik tegenkom tijdens deze Winter Wandeling Diever.

Het eerste gedeelte langs de Hoekenbrink een mooi stukje open natuur. Dit lag deels in de zon, deels in de schaduw en in de schaduw natuurlijk de meeste rijp. Omdat ik wel houd van patronen, viel dit me direct op, bewust recht van boven gefotografeerd:

Dit is berijpte kraaiheide. Kraaiheide komt voor op droge zandgronden en die zijn hier genoeg. Kraaiheide is op zichzelf al voorzien van een apart patroon van kleine blaadjes die langs vrijwel de gehele stengel even lang zijn en min of meer recht afsteken. De rijp versterkt dit en maakt het bijzonder.

Aan de andere kant wordt het uitzicht belemmerd door een lage duinenrij. Deze beklimmen levert echt juist een mooi winters beeld… 

Door het tegenlicht (net iets verminderd doordat de zon zich grotendeels achter een boom verschuilt) worden de contrasten versterkt. De aanwezigheid van zowel groenblijvende als kale bomen met de details van onder andere het berijpte pijpenstrootje maken het een mooie compositie.

Even verderop is een grote bonte specht in discussie met een soortgenoot…

Je vraagt je dan af: hoe bedenken ze het om via het roffelen op hout territoria af te bakenen of de paarband te versterken? Welke vogel is daarmee begonnen? En doet dat dan geen zeer in zo’n klein koppie? Ze schijnen de hersentjes in schokdempers te hebben, maar toch.   

Al wandelend loont het ook om eens naar beneden te kijken, naar de grond:

Als het geregend heeft en de plas bevriest terwijl het water nog aan het wegzakken is, krijg je dit soort meesterwerken. Mooie golvende lijnen, waar het water stapje voor stapje het ijs losliet terwijl het wegzakt. De bovenkant is vrijwel vlak, maar de onderkant dus sterk geribbeld. Die brede rechte lijn is dan een mooi contrast met de verder vooral elegant golvende lijnen.

De Winter Wandeling Diever vervolgt aan de ander kant van de weg: Berkenheuvel. Ik heb niet zoveel berken gezien, overigens. Sommige beelden kom je totaal onverwacht tegen, zoals deze omgevallen boom die bijna geheel bemost is.

Ik weet niet of het duidelijk uit de foto blijkt, maar het mos lijkt wel licht te geven. Mosmeriserend is daar misschien een mooi woord voor?

Zoals duidelijk zal zijn: de wandeling was de moeite zeker waard, om nog veel meer redenen dan deze foto’s. Maar de foto’s zijn een illustratie van de natuur, die altijd weer de origineel is, als je er maar op let. En dat geeft verwondering.