Van Paardebloem …
De eerste week van mei waren we op vakantie in Zwitserland. Op een goede morgen zat ik samen met één van mijn zoons koffie te drinken in de ochtendzon. We hadden uitzicht op het dal van de bovenloop van de Aare. Het voorjaar was zacht, de winterse sneeuw al ver teruggedrongen, de Alpenweide stond in bloei. Alpenweiden zijn heel iets anders dan het gras bij ons in Nederland. Er zitten honderden verschillende plantjes in … ja, óók gras.
En in dit jaargetijde is dat fantastisch om te zien. Heel veel verschillende bloemen, verschillende kleuren en geuren. Tussen al die pracht zijn er ook hele gewone bloemen, zoals de paardebloem. We plukten een bloem in de volle bloei en legden die op de tafel voor het vakantiehuis waar we verbleven. Deze bloem bleef daar drie dagen liggen en wat bleek?
… naar Pluizebol
De bloemblaadjes waren uitgevallen, maar het pluis was gewoon doorgegaan met groeien. Zonder water, liggend in de zon. In de paar gram die de bloem met steeltje weegt zit kennelijk nog genoeg reserves, genoeg ‘pit’ om nog door te gaan met groeien.
Zo gewoon, maar tegelijk groot is het doorzettingsvermogen en de resultaatgerichtheid van de natuur en tegelijkertijd zo eenvoudig.
Aad van Dorp
[twitter-follow screen_name=’aadvandorp’ show_screen_name=’yes’]
Recente reacties